Δάπεδο λινέλαιο: είναι πράσινο και όμορφο!

Εάν η λέξη “δάπεδο από λινέλαιο” σας φέρνει το πάτωμα της κουζίνας της γιαγιάς, ξανασκεφτείτε το. Σε μορφή φύλλου, το λινέλαιο προσφέρει μια ωραία εναλλακτική λύση στο κεραμικό ή το ξύλο και σίγουρα στο βινύλιο σχεδόν σε κάθε δωμάτιο: είναι πολύχρωμο, γεμάτο κάτω από τα πόδια και αισθάνεται ζεστό. Είναι επίσης υποαλλεργικό. Αυτό είναι όλο χάρη στην κατασκευή του λινέλαιο, αλεύρι ξύλου και φελλό.

Δάπεδο λινέλαιο – μια ωραία εναλλακτική λύση για το κεραμικό ή το ξύλο

“Είναι εκπληκτικό”, λέει ο Frank O’Neill, συντάκτης του περιοδικού Floor Focus. «Ακόμα και οι έμποροι λιανικής πώλησης πρέπει να γνωρίζουν καλύτερα ότι το βινύλιο και το λινέλαιο είναι εναλλάξιμα.» Στην πραγματικότητα, τα δύο δεν θα μπορούσαν να είναι πιο διαφορετικά. Ενώ το δάπεδο βινυλίου είναι ένα συνθετικό προϊόν από χλωριωμένα πετροχημικά, το λινέλαιο είναι κατασκευασμένο από καθαρά φυσικά υλικά. Το βινύλιο θα λιώσει αν ανάψει ένα σπίρτο ή ένα τσιγάρο πέσει πάνω του, το λινέλαιο όχι.

Φαίνεται να διαρκεί για πάντα

Τα περισσότερα μοτίβα βινυλίου εκτυπώνονται στην επιφάνεια · τα χρώματα του λινέλαιο, σε αντίθεση, διαρκούν μέχρι τέλους. “Καθώς χρησιμοποιείτε το λινέλαιο, σταδιακά αποκαλύπτονται διαφορετικά στρώματα χρώματος”, λέει ο Duo Dickinson, αρχιτέκτονας στο Μάντισον του Κονέκτικατ, ο οποίος έχει χρησιμοποιήσει επίσης το υλικό σε επιφάνειες ψησίματος και πάγκους. “Μπορεί να είναι πολύ όμορφο.” Η ανθεκτικότητα είναι ένα άλλο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του λινέλαιο. Ορισμένοι όροφοι έχουν επιβιώσει σε σκληρά εμπορικά περιβάλλοντα για 30 έως 40 χρόνια. “Φαίνεται να διαρκεί για πάντα”, λέει ο Dickinson. Εκπληκτικά, η εμφάνιση και η κατασκευή του λινέλαιο δεν έχουν αλλάξει σχεδόν από τότε που ένας Άγγλος ονόματι Frederick Walton κατοχύρωσε με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας το προϊόν το 1863.

Εξαιρετικά φυσικά συστατικά

Η ιστορία συνεχίζεται. Του ήρθε η ιδέα να δημιουργήσει ένα χρώμα από το δερμάτινο δέρμα από οξειδωμένο λινέλαιο. Ο Walton τελειοποίησε τελικά ένα μείγμα λιναρόσπορου, αλεύρι φελλού, αλεύρι ξύλου, ρητίνες δέντρων, αλεσμένο ασβεστόλιθο και χρωστικές – η ίδια συνταγή που χρησιμοποιούσαν σήμερα οι κατασκευαστές λινέλαιο. Τέλος, ο Walton βρήκε πώς να το πιέσει στο πίσω μέρος μιας λινάτσας.

Μπορεί να είναι πολύ όμορφο

Στη συνέχεια, έδωσε το όνομα του στη ζυθοποιία συνδυάζοντας τις λατινικές λέξεις για το λινάρι (linum) – την πηγή του λιναρόσπορου και του ελαίου (oleum). Τοποθετημένο σε πλάκες και πλακάκια, ή σε διακοσμητικούς χώρους όπως ένα χαλί στο πάτωμα, το λινέλαιο έγινε δημοφιλές κάλυμμα δαπέδου για καταστήματα, εστιατόρια και κουζίνες, όπου η λεία, υδατοαπωθητική του επιφάνεια απαιτούσε ευκολότερο καθαρισμό. Αλλά όταν το φθηνότερο δάπεδο από βινύλιο έγινε διαθέσιμο το 1947, οι άνθρωποι άρχισαν να απομακρύνονται από το θαμπό, παλιομοδίτικο λινέλαιο. Ο Frank O’Neill λέει: “Για να είμαι ειλικρινής, φαινόταν πολύ άσχημα.”

Τώρα όμως το λινέλαιο επιστρέφει. Η ολλανδική εταιρεία κατασκευής λινέλαιο Forbo Industries, η οποία κατέχει το 90 τοις εκατό της αγοράς λινέλαιο των 40 εκατομμυρίων δολαρίων στις ΗΠΑ, σημείωσε αύξηση των πωλήσεων κατά περισσότερο από 30 τοις εκατό τα τελευταία δύο χρόνια. Ο Domco, ένας Καναδός κατασκευαστής δαπέδων βινυλίου, άλλαξε στο λινέλαιο το 1997 ανταποκρινόμενος σε αιτήματα αρχιτεκτόνων. Την ίδια χρονιά, ο γίγαντας δαπέδων βινυλίου Armstrong αγόρασε τον δεύτερο μεγαλύτερο κατασκευαστή λινέλαιο στον κόσμο, τον DLW (Deutsche Linoleum Werke), επιστρέφοντας σε μια αγορά που άφησε νεκρή τη δεκαετία του 1970. Γιατί ξύπνησε ξανά το ενδιαφέρον; Από τη μία πλευρά λόγω του χρώματος.

Σήμερα, το λινέλαιο έρχεται σε μια παλέτα Crayola με έντονα χρώματα, πολύ διαφορετική από τις λασπώδεις προσφορές πριν από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Επιπλέον, οι νέες σφραγίδες προστατεύουν τα χρώματα από τη βρωμιά και τους λεκέδες.

Όποιο κι αν είναι το χρώμα του, ένας αυξανόμενος αριθμός αρχιτεκτόνων και σχεδιαστών βλέπουν το λινέλαιο ως ένα «πράσινο», φιλικό προς το περιβάλλον δάπεδο. “Είναι υπέροχο από την άποψη των πόρων”, λέει ο συντάκτης του Environmental Building News Alex Wilson, ο οποίος εγκατέστησε δάπεδα από λινέλαιο στην κουζίνα και το μπάνιο του γραφείου Brattleboro, Vermont πέρυσι. “Είναι κατασκευασμένο από φυσικά, κυρίως ανανεώσιμα υλικά και δεν περιλαμβάνονται περιβαλλοντικές τοξίνες ή απόρριψη στην κατασκευή του”.

Είναι επίσης μια φυσική επιλογή για vintage σπίτια. Οι Dean και Lauren Gallant – ιδιοκτήτες σπιτιού 93 ετών στο Μπελμόντ της Μασαχουσέτης ανακαίνισαν το σπίτι το 1993. Έβαλαν πατώματα λινέλαιο στο πλυντήριο και ένα από τα λουτρά. Ο επιστάτης λέει ότι τα δωμάτια ήταν ακόμα σε καλή κατάσταση. “Έτσι είπαμε,” Λοιπόν, αν έχει πάρει τόσο καιρό, γιατί να μην ξαναχρησιμοποιήσουμε λινέλαιο?